بعضی آدمها هستند وقتی از زندگیت میرند بیرون دیگه هیچ وقت بهش راه برگشت پیدا نمی کنند. آنگار که در قلبت تا ابد به روشون بسته میشه وهر چی هم در می زنند دیگه در رو نمی تونی به روشون باز بکنی. انگار یک چیزی دیگه تا ابد تموم میشه.هنوز بعد از این همه سال وتجربه درک این موضوع برام سخته.اینی که باید ول کرد ورفت.عشاق و دوستا ن وحتی اعضای خانواده. هنوز هم باورم نمی شه آدمها تاریخ مصرف دارند.با اینکه دست به ول کردنم هم بد نیست. اما بعضی وقتها دردناک هست. برای آدمهایی مثل من که پشتکارشون زیاده و دوست دارند برای هر مشکلی یک راه حل پیدا کنند دردناک می شه تا یک حدی...
This entry was posted
on Thursday, April 26, 2012 at 10:25 PM.
You can skip to the end and leave a response.
» Post a Comment