<body><script type="text/javascript"> function setAttributeOnload(object, attribute, val) { if(window.addEventListener) { window.addEventListener('load', function(){ object[attribute] = val; }, false); } else { window.attachEvent('onload', function(){ object[attribute] = val; }); } } </script> <div id="navbar-iframe-container"></div> <script type="text/javascript" src="https://apis.google.com/js/platform.js"></script> <script type="text/javascript"> gapi.load("gapi.iframes:gapi.iframes.style.bubble", function() { if (gapi.iframes && gapi.iframes.getContext) { gapi.iframes.getContext().openChild({ url: 'https://www.blogger.com/navbar/37914555?origin\x3dhttp://abookofordinarypeople.blogspot.com', where: document.getElementById("navbar-iframe-container"), id: "navbar-iframe" }); } }); </script>

a book of ordinary people

Because We have forgotten that we are only ordinary people who are allowed to make mistakes..Normal left us a while back and we didnt even notice!!!
 

Tuesday, June 12, 2012

The bandage over a permanent wound..
  Mad Men....

Saturday, June 02, 2012

 مرگ برای من یک قسمت از زندگی هست . از بچه گی عادت داشتم قسمت ترحیم روزنامه رو می خوندم. شاید همین دراماهایی که خانواده که درست می کردند برام جالب بود. مادر بزرگ من توی آگهی ترحیم پدر بزرگ توده ای من زده بود حاج آقا!!!
هنوز هم سر کارم  می بینم که مرگ چیز خاصی نیست واکنش ما آدمهاست که همه چیز رو عوض میکنه. اولین کاری که کس و کار مرحوم می کنند این هست که یک کیسه پر از داواهای مرحوم رو میارند تو داروخونه و با چشم گریون می گویند : خانوم من با اینا چه کار کنم؟

  
   





© 2006 a book of ordinary people | Blogger Templates by Gecko & Fly.
No part of the content or the blog may be reproduced without prior written permission.
Learn how to Make Money Online at GeckoandFly